Self recording discs Rudolf Schock Berlin1945/46

English:

A few years ago I received a cassette tape from Mike Richter (1939-2013), American collector/nonprofit distributor of opera recordings and first editor of an 'Audio (Opera-) Encyclopedia' on Internet. On the tape Rudolf Schock & Harold Byrnes sing the famous duets 'Solenne in quest'ora' from Verdi's 'La Forza del Destino' & Addio fiorito asil' from Puccini's 'Mme Butterfly'.

The tape was in the estate of Harold Byrnes (1927-2005), Mike Richter's friend and encyclopedia collaborator from the very beginning. 

Shortly after Second World War II Harold ("Hal") Byrnes was used by the American occupation forces in Germany to reanimate Berlin's opera life. It was in this capacity that he met Rudolf Schock. Byrnes - an enthusiastic amateur singer himself - admired the tenor, who started a promising career and befriended him. The self-made recordings of the tenor/baritone duet from Verdi's 'La Forza del Destino' comes from this eventful period (1945/46) and is multicultural, because Byrnes sings Italian and Schock German. The Puccini-duet, however, is fully German.

Wilfried Chlosta, guardian of Schock's musical legacy, mentions the duets in his recordings directory (as of 2018). She comes from a so-called 'DECElith-Platte (German CElluloid-disc)' of the American company "Audiodisc" in New York. Wilfried Chlosta about these archival records: "They were made between the end of the 19th and the middle of the 20th century and were used for the direct recording of acoustic events: political speeches, ethnographic sound documents from research trips, concert recordings ...... private recordings, etc.) By the way, according to Mr. Chlosta, there exist a few more of such Rudolf Schock recordings with arias by Adam and Puccini: (LINK: https://www.rudolfschock.nl/tonaufnahmen.html )

Rudolf Schock's earliest recordings were made in the great confusion of history in the first year after Germany's surrender. Between the ruins of destroyed Berlin. Not long after Rudolf Schock's stay on the bare ground in the large 'Fürstenfeldbrück' prisoner-of-war camp near Emmering, where he often sang  for his fellow sufferers. In the audio video I tried to reproduce something of the desolate background. 

'In Memoriam Mike Richter' with the voices of

Anna Moffo, Rudolf Schock & Alfredo Kraus

Deutsch:

Vor einigen Jahren empfing ich ein Kassettentape von Mike Richter (1939-2013), amerikanischem Sammler/Nonprofit-Distribuent von Opernaufnahmen und ehemaligem Redaktor einer 'Audio (Opera-) Encyclopedia' im Internet. Darauf hört man Rudolf Schock und Harold Byrnes zweimal im Duett: 'Solenne in quest'ora' aus Verdis 'La Forza del Destino' & Puccinis 'Addio fiorito asil' aus 'Madame Butterfly'.

Das Tape befand sich im Nachlass von Byrnes (1927 - 2005), Mike Richters Freund und Enzyklopädien-Mitarbeiter der ersten Stunde. Harold ('Hal') Byrnes wurde kurz nach dem Zweiten Weltkrieg von der amerikanischen Besatzungsmacht in Deutschland bei der Reanimierung des Berliner Opernlebens eingesetzt. In dieser Eigenschaft begegnete er Rudolf Schock. Byrnes - selber ein begeisteter Amateursänger - bewunderte den Tenor, der am Beginn einer vielversprechende Karriere stand, und befreundete sich mit ihm. Aus dieser Periode stammt die obige, 1945/46 in einem Berliner Studio angefertigte Aufnahmen. Multikulturell an der Verdi-Aufnahme ist, dass Byrnes Italienisch singt und Schock Deutsch. Das Puccini-Duett singen beide übrigens Deutsch.

Schock & Byrnes Berlin 1946

Wilfried Chlosta, Hüter des musikalischen Erbes von Schock, nennt die Aufnahme in seinem Aufnahmen-Verzeichnis (Stand 2018). Sie stammt von einer sogenannten 'DECElith-Platte (DEutsche CElluloid-Platte)' der amerikanischen Firma "Audiodisc" aus New York. Wilfried Chlosta über diese archivarisch wertvollen Platten: Sie "wurden zwischen Ende des 19. Jahrhunderts und Mitte des 20. Jahrhunderts hergestellt und dienten zur direkten Aufnahme von akustischen Ereignissen (politische Reden, völkerkundliche Tondokumente von Forschungsreisen, Konzertmitschnitte ...... PRIVATE TONAUFNAHMEN, etc.).Von Rudolf Schock gibt es übrigens - laut Herrn Chlosta - noch ein paar solcher Aufnahmen mit Arien von Adam und Puccini:   (LINK:  https://www.rudolfschock.nl/tonaufnahmen.html)

Rudolf Schocks früheste Aufnahmen kamen im geschichtlichen Wirrwarr des ersten Jahres nach Deutschlands Kapitulation zustande. Zwischen den Ruinen des zerstörten Berlins. Nicht lange nach Rudolf Schocks Aufenthalt auf blosser Erde im grossen Kriegsgefangenenlager 'Fürstenfeldbrück' bei Emmering, wo er oft abends für seine Leidensgenossen sang. Im Hörvideo habe ich versucht, etwas von diesem desolaten Hintergrund wiederzugeben.

 

 Berlin 1945

Nederlands:

Enkele jaren geleden ontving ik een cassette-tape van Mike Richter (1939-2013), verzamelaar uit de VS, nonprofit verspreider van opera-opnamen en voormalig eindredacteur van de allereerste 'Audio (Opera-) Encyclopedia' op internet.

Op de tape zijn Rudolf Schock en Harold Byrnes te horen in een Verdi- en Puccini-duet.

De tape bevond zich in de nalatenschap van Byrnes (1927-2005), Mike Richters vriend en encyclopedie medewerker van het eerste uur. 

Harold ('Hal') Byrnes werd kort na de 2e Wereldoorlog door de Amerikaanse bezettingsmacht ingezet bij de reanimering van het Berlijnse operaleven.

In die hoedanigheid ontmoette hij Rudolf Schock.

Byrnes - zelf een enthousiast amateurzanger - bewonderde de tenor, die aan het begin van een veelbelovende carrière stond, en raakte met hem bevriend.

Uit die periode stamt bovenstaande, 1945/46 in een Berlijnse studio vervaardigde opnamen. Multicultureel aan de opname is, dat Byrnes het Verdi-duet Italiaans zingt en Schock Duits.  

Wilfried Chlosta, hoeder van Schock's muzikale erfenis, noemt de opname in zijn Schock-discografie (stand van zaken 2018). Ze stamt van een zogeheten 'DECElith-plaat (Deutsche CElluloid-plaat)' van de Amerikaanse firma "Audiodisc" uit New York.

Wilfried Chlosta over deze archivarisch waardevolle platen: "Ze werden tussen het eind van de 19e en voor het midden van de 20ste eeuw gemaakt en waren bestemd voor het direct (live) opnemen van akoestische gebeurtenissen, zoals: politieke speeches, volkenkundige geluidsdocumenten van ontdekkingsreizen, concertregistraties én privé opnamen". Van Rudolf Schock zijn er overigens - volgens de heer Chlosta - nog enkele van zulke opnamen met aria's van Adam en Puccini: (LINK:  https://www.rudolfschock.nl/tonaufnahmen.html)

Rudolf Schock's vroegste opnamen kwamen in de historische chaos van het eerste jaar na Duitsland's capitulatie tot stand. Te midden van de ruïnes van het verwoeste Berlijn. Niet lang na Rudolf Schock's verblijf op naakte aarde in het grote krijgsgevangenenkamp 'Fürstenfeldbrück' bij Emmering, waar hij vaak 's avonds voor zijn lotgenoten zong. In de luistervideo heb ik geprobeerd iets van die desolate achtergrond weer te geven. 

Krijn de Lege, 29.5.2024

Rudolf Schock & Ivan Eröd: 'BELSHAZZAR' lyrics: Heinrich Heine, music: Robert Schumann

ENGLISH:

Rudolf Schock? Yes, he sings Robert Schumann's ballad 'Belshazzar' too!

The recording was made in 1974 (July) and the piano accompanist is again: Ivan Eröd.

Belshazzar's royal feast

"It's an old story, but it always remains new": to quote another verse line by Heinrich Heine. The horrific event is in the Bible in the Old Testament, namely in the book about the Jewish prophet Daniel.

Before the haughty eyes of the Babylonian king Belshazzar, a mysterious flame writing appears on the wall of the king's hall. The text is: "Mene mene tekel upharsin". King Belshazzar's magicians cannot explain the words. But Daniel does. The text literally means: "Numbered numbered, weighed, divided". As interpreted by Daniel: God has evaluated your kingdom, weighed it and it has been found wanting. Your empire will be conquered and divided among the conquerors.

Robert Schumann (1810-1856) and Heinrich Heine (1797-1856) had hardly any artistic contact with one another throughout their lives. Heine ignored Schumann's song compositions for his poem texts. The same thing happened to Franz Schubert, who did not get a single reaction from Johann Wolfgang von Goethe.

DEUTSCH:

Rudolf Schock? Ja, Robert Schumanns Ballade 'Belsazar' singt er auch!

Die Aufnahme stammt aus dem Jahre 1974 (Juli), und der Klavierbegleiter ist nach wie vor: Ivan Eröd.

Robert Schumann

"Es ist eine alte Geschichte, doch bleibt sie immer neu": um noch eine Verszeile von Heinrich Heine zu zitieren. Das grauenvolle Ereignis steht in der Bibel im Alten Testament, und zwar im Buche über den jüdischen Propheten Daniel.

Vor den hochmütigen Augen des babylonischen Königs Belsazar erscheint eine rätselhafte Flammenschrift an der Wand der Königshalle. Der Text lautet: "Mene mene tekel ufarsin". Die Magier des Fürsten Belsazar können die Worte nicht erklären. Daniel aber wohl. Buchstäblich bedeutet der Text: "Gezählt gezählt gewogen zerteilt". Von Daniel gedeutet: Gott hat dein Königreich evaluiert, gewogen und zu leicht befunden. Dein Reich wird erobert und unter den Eroberern aufgeteilt.

Robert Schumann (1810-1856) en Heinrich Heine (1797-1856) haben zeitlebens kaum künstlerischen Kontakt miteinander gehabt. Heine ignorierte Schumanns Liedkompositionen zu seinen Gedichttexten. Genauso verging es Franz Schubert, der von Johann Wolfgang von Goethe keine einzige Reaktion bekam.

Rudolf Schock & Ivan Eröd

NEDERLANDS:

Rudolf Schock? Ja, hij zingt ook de ballade 'Belsazar' van Robert Schumann!

De opname is gemaakt in 1974 (juli) en de begeleider op piano is nog steeds: Ivan Eröd.

Hier volgt - in een mix van proza en poëzie - mijn vrije vertaling van de ballade:

Het liep al tegen middernacht;

In diepe rust lag Babylon.

Maar boven in het kasteel van de koning,

Daar flakkert het en gaat het gevolg van de koning tekeer.

Boven in de koningszaal

Hield Belsazar zijn koningsmaal.

De knechten zaten bij elkaar verlicht door vuren

En leegden hun bekers met fonkelende wijn.

Ze sloegen de bekers tegen elkaar en joelden.

Dat klonk de koppige koning als muziek in de oren.

De wangen van de koning gloeiden;

Uit de wijn putte hij brutale moed.

En blindelings sleept die moed hem mee;

En hij lastert God met zondige taal.

En hij bralt brutaal en lastert wild;

De knechten vallen hem brullend bij.

De koning gaf hooghartig een bevel;

De dienaar haast zich en komt terug.

Hij droeg gouden drinkgerei op het hoofd;

dat was uit Jehova's tempel geroofd.

En de koning greep met zondige hand

Een heilige beker, gevuld tot de rand.

En ledigt die gejaagd tot op de bodem

En roept luid met schuimende mond:

"Jehova! Ik verkondig je mijn eeuwige hoon -

Ik ben de koning van Babylon!"

Maar die gruwelijke woorden hadden nog niet geklonken,

of de koning voelde, dat hij heel bang werd.

Het schelle lachen verstomde ineens;

Het werd doodstil in de zaal.

En zie! En zie! Op witte wand

verscheen het, als mensenhand;

En schreef, en schreef op witte wand

Letters van vuur en schreef en verdween.

De koning zat met starende blik,

Met knikkende knieën en doodsbleek

De knechtenschaar, het liep koud over hun rug,

Zat doodstil, gaf geen geluid.

Waarzeggers kwamen, maar geen één was in staat

te duiden de vlammende tekst op de muur.

Maar Belsazar werd nog diezelfde nacht

Door zijn knechten omgebracht. 

Heinrich Heine

"Het is een oud verhaal, maar het blijft altijd nieuw": om een ​​andere versregel van Heinrich Heine aan te halen. De gruwelijke gebeurtenis staat in de Bijbel in het Oude Testament en wel in het boek over de joodse profeet Daniël.

Voor de hooghartige ogen van de Babylonische koning Belsazar verschijnt een raadselachtig vlammend schrift op de muur van de koningszaal. Die tekst luidde: "Mene mene tekel ufarsin". De tovenaars van prins Belsazar kunnen de woorden niet verklaren. Maar Daniël wel. De tekst betekent letterlijk: "Geteld geteld, gewogen, verdeeld". Door Daniël uitgelegd: God heeft uw koninkrijk beoordeeld, gewogen en te licht bevonden. Je rijk zal worden veroverd en verdeeld onder de veroveraars.

Robert Schumann (1810-1856) en Heinrich Heine (1797-1856) hebben nauwelijks contact met elkaar gehad. Heine negeerde Schumann's liedcomposities op zijn gedichtteksten. Net zo verging het Franz Schubert, die geen enkele reactie kreeg van Johann Wolfgang von Goethe. 

Krijn de Lege, 13.9.2021