20.06.22

RUDOLF SCHOCK>'LAMENTO' from 'L'ARLESIANA' UNKNOWN RADIO RECORDING 2

SEE INTRODUCTION: 
https://tenorschock.blogspot.com/2022/05/rudolf-schockder-rosenkavalier-unknown.html

The 24-year-old Enrico Caruso had his first big Italian success in the opera 'L'Arlesiana' by Francesco Cilea (1866-1950) with the role of Federico.

Farmer's son Federico is madly in love with a woman from Arles. This woman remains invisible throughout the opera! She only seems to live in Frederico's head. However, one single stable boy knows who and what she is: "A 'slut' from the city"!

Federico's grandiose 'Lamento (lament)' 'E la solita storia del pastore ('It's the old story of the shepherd)' from act 2 has consistently been a great success on the repertoire of great tenors:

Plot of the opera:

The widowed farmer's wife Rosa Mamai has two sons: a deranged little boy, who is probably called 'L'Innocente (the Unknown)' for this reason, and an adult romantic Federico.

In the 2nd act, Rosa has everything for her godchild Vivetta to marry Federico. Frustrated, Federico leaves the farm. However, he runs into the younger brother, who is in the company of an old shepherd. When 'L'Innocente' falls asleep, the shepherd persuades Federico not to leave Arles. Federico then sings the 'lamento' 'E la solita storia...' . He covers the sleeping boy and is jealous of the child because it can sleep so carefree.

In the third and final act, Federico reluctantly marries Vivette, but the insatiable longing for 'L'Arlesiana' drives him insane. He imagines that 'his' beloved is calling him for help and jumps out of the hayloft window to meet his death.

About 'L'Arlesiana' :

Francesco Cilea






Perhaps with this opera from 1897, Francesco Cilea honored the French writer Alphonse Daudet (1840 - 1897), who died in the same year. In any case, Leopoldo Marenco's libretto is based on 'L'Arlésienne (Girls from Arles)', a play by Alphonse Daudet from 1872, for which none other than Georges Bizet wrote the incidental music (see also 'RS sings Bizet'). Bizet's 'L'Arlésienne suite' lives on in the concert hall independently of Daudet's piece. Cilea's opera, on the other hand, was rarely performed.

At the end of January 1954, Rudolf Schock recorded the 'Lamento'Possibly without the opening recitativo. What I put on YouTube is a technically badly damaged recording. The orchestral sound is not good, but Schock's lyrical voice sounds more than passable anyway. His sensitive presentation impressively displays sometimes introversion, sometimes great passion. Schock's art of mezza voce singing makes one's eyes close in bliss as one listens.

In the middle of 1969 - shortly before his first heart attack - Rudolf Schock recorded the 'Lamento' again under Wilhelm Schüchter - with recitative. It is extraordinarily surprising that - 15 years later - the artistic result still commands great admiration less mezza voce, but extremely impressive in a lyrical sense!

This version is not available on CD, but on YouTube 'Land der Erinnerung' offers this later 'Lamento' + recitative digitized: LINK: https://www.youtube.com/watch?v=2yHYlkSmMCw! Thanks for that!!

D e u t s c h :

SIEHE EINFÜHRUNG: 
https://tenorschock.blogspot.com/2022/05/rudolf-schockder-rosenkavalier-unknown.html

Der 24-jährige Enrico Caruso verbuchte in der Oper 'L'Arlesiana' von Francesco Cilea (1866-1950) mit der Rolle von Federico seinen ersten grossen, Italien-Erfolg. 

Bauernsohn Federico ist wahnsinnig verliebt in eine Frau aus Arles. Diese Arlesierin bleibt in der ganzen Oper unsichtbar! Sie scheint nur in Frederico's Kopf zu leben. Ein einziger Pferdeknecht aber weiss, wer und was sie ist: "Eine "Schlampe" aus der Stadt"!

Federico's grandioses 'Lamento (Klagegesang)' 'E la solita storia del pastore ('S'ist die alte Geschichte von dem Hirten)' aus dem 2. Aufzug behauptete sich dauernd als grosser Erfolg auf dem Programm der Tenöre.

Handlung der Oper:

Die  verwitwete Bauersfrau Rosa Mamai hat 2 Söhne: einen geistesgestörten, kleinen Jungen, den man wahrscheinlich deshalb 'L'Innocente (den Unbekannten)' nennt, und einen erwachsenen Romantiker Federico

Rosa hat im 2. Aufzug alles dafür übrig, dass ihr Patenkind Vivetta sich mit Federico verheiratet. Federico verlässt darum frustriert den Bauernhof. Er läuft jedoch dem jüngeren Bruder in die Arme, der sich in Gesellschaft von einem alten Hirten befindet. Wenn 'L'Innocente' einschläft, überredet der Hirt Federico, Arles nicht zu verlassen. Federico singt dann das 'lamento' 'E la solita storia...' Er deckt den schlafenden Knaben zu und ist eifersüchtig auf das Kind, weil es so sorglos schlafen kann.
Im 3. und letzten Aufzug heiratet Federico widerwillig Vivette, aber die unstillbare Sehnsucht nach 'L'Arlesiana' macht ihn wahnsinnig. Er bildet sich ein, dass 'seine' Geliebte nach ihm um Hilfe ruft, und springt aus dem Fenster des Heubodens dem Tode entgegen.

Über 'L'Arlesiana' :  

Vielleicht ehrte Francesco 
Cilea mit dieser Oper aus dem Jahre 1897 den französischen Schriftsteller Alphonse Daudet (1840 - 1897), der im selben Jahr starb. Jedenfalls beruht das Libretto von Leopoldo Marenco auf 'L'Arlésienne (Mädchen von Arles)', einem Schauspiel von Alphonse Daudet aus dem Jahre 1872, wofür niemand weniger als Georges Bizet die Bühnenmusik schrieb (siehe auch 'RS singt Bizet'). Bizets 'L'Arlésienne suite' lebt bis auf heute selbständig - unabhängig von Daudets Stück also - im Konzertsaal weiter. Cileas Oper dagegen erlebte noch ganz selten eineAufführung.

Ende Januar 1954 nahm Rudolf Schock das 'Lamento' auf. Möglicherweise ohne das einleitende Rezitativo. Was ich auf YouTube gesetzt habe, ist eine technisch schwer beschädigte Aufnahme. Der Orchesterklang ist sowieso schlecht, aber Schocks lyrische Stimme klingt ohnehin mehr als passabel. Sein sensibler Vortrag stellt bald Introvertiertheit, bald grosse Leidenschaft beeindruckend zur Schau. Schocks Kunst des Mezza voce-Singens macht, dass sich die Augen beim Zuhören glückselig schliessen.   

Mitte 1969 - kurz vor einem ersten Herzinfarkt - nahm Rudolf Schock unter Wilhelm Schüchter - mit Rezitativo - das 'Lamento' noch einmal auf. Ausserordentlich überraschend ist, dass 15 Jahre später das künstlerische Resultat noch immer grosse Bewunderung abzwingt. Weniger mezza voce, aber in lyrischem Sinne äusserst eindringlich! Diese Ausführung gibt es nicht auf CD, ABER auf YouTube bietet 'Land der Erinnerung' dieses spätere Lamento + Rezitativo digitalisiert an: 
Dank dafür!!

N e d e r l a n d s :


De 24-jarige Enrico Caruso had zijn eerste grote Italiaanse succes in de opera 'L'Arlesiana' van Francesco Cilea (1866-1950) met de rol van Federico.

Boerenzoon Federico is waanzinnig verliefd op een vrouw uit Arles. Deze vrouw blijft de hele opera onzichtbaar! Ze lijkt alleen in Frederico's hoofd te leven. Een staljongen echter weet wie en wat ze is: "Een 'slet' uit de stad"!


Federico's grandioze 'Lamento (klaagzang)' 'E la solita storia del pastore' ('Het is het oude verhaal van de herder)' uit het tweede bedrijf bleef altijd een groot succes op het programma van tenoren.

Verhaal van de opera:

De weduwe, boerin Rosa Mamai, heeft twee zonen: een gestoord jongetje, dat om die reden waarschijnlijk 'L'Innocente (de Onbekende)' wordt genoemd, en een volwassen romanticus Federico.

In de 2e akte doet Rosa er alles aan om haar petekind Vivetta met Federico te laten trouwen. Gefrustreerd verlaat Federico de boerderij. Hij komt echter zijn jongere broertje tegen, die in het gezelschap is van een oude herder. Als 'L'Innocente' in slaap valt, haalt de herder Federico over om Arles niet te verlaten. Federico zingt dan het 'Lamento' 'E la solita storia...' . Hij dekt de slapende jongen toe en is jaloers op het kind omdat het zo onbezorgd kan slapen.

In de derde en laatste akte trouwt Federico schoorvoetend met Vivette, maar het onverzadigbare verlangen naar 'L'Arlesiana' maakt hem gek. Hij meent te horen, dat 'zijn' geliefde hem om hulp roept en springt uit het raam van de hooizolder zijn dood tegemoet.

Over 'L'Arlesiana' :

Misschien eerde Francesco Cilea met deze opera uit 1897 de in hetzelfde jaar overleden Franse schrijver Alphonse Daudet (1840 - 1897). Het libretto van Leopoldo Marenco is in ieder geval gebaseerd op 'L'Arlésienne (meisje uit Arles)', een toneelstuk van Alphonse Daudet uit 1872, waarvoor niemand minder dan Georges Bizet de toneelmuziek schreef (zie ook 'RS zingt Bizet'). Bizets 'L'Arlésienne suite' leeft voort in de concertzaal, onafhankelijk van Daudets stuk. Cilea's opera werd daarentegen zelden uitgevoerd.

Eind januari 1954 nam Rudolf Schock het 'Lamento' op. Misschien zonder het inleidende recitatief. Wat ik op YouTube gezet heb, is een technisch zeer beschadigde opname. De orkestklank is sowieso slecht, maar Schock's lyrische stem klinkt toch nog meer dan passabel. Zijn gevoelvolle voordracht switcht indrukwekkend tussen introvertheid en grote hartstocht. Schock's kunst van het mezza voce-zingen zorgt ervoor, dat mijn ogen zich als vanzelf tijdens het luisteren gelukzalig sluiten.

Midden 1969 - kort voor zijn eerste hartinfarct - nam Rudolf Schock onder Wilhelm Schüchter - MET recitatief (!) - het 'Lamento' nog eens op. Buitengewoon verrassend is, dat 15 jaar later het artistieke resultaat nog altijd grote bewondering afdwingt. Minder mezza voce, maar in lyrische zin uiterst indringend. Op YouTube biedt 'LAND DER ERINNERUNG' dit latere 'Lamento' aan:

Krijn de Lege 20 juni 2022

03.05.22

RUDOLF SCHOCK>DER ROSENKAVALIER: UNKNOWN RADIO RECORDING 1

Recordings by Rudolf Schock are still emerging that have slumbered in private possession for decades. Not everything is of great importance, because then it concerns the umpteenth performance - whether or not playback sung - of a music fragment, which the singer has already recorded several times. Whether they are on film or on tape: they are not really important.

But there is always something suddenly that stands out qualitatively or that was recorded only once by Rudolf Schock. I found THREE of these special recordings The sound quality leaves something to be desired at a number of moments, but they are special. I therefore hope that many of you will appreciate it if I wake them up from their Sleeping Beauty sleep on YouTube in the near future.

The first revelation concerns the Italian sung confession of love 'Di rigori armato il seno' from the opera 'Der Rosenkavalier' by Richard Strauss. Strauss and librettist Hugo von Hoffmannsthal took the text from Molière's play 'Le Bourgeois Gentilhomme', which contains a declaration of love with the same text set to music by J.B. Lully: 'Di rigori armato il seno (Of rigors armed the breast)'

Rudolf Schock has always had a great affinity with the music of Richard Strauss. He can therefore be heard often in his great operas and songs.

Schock's Bacchus role in the opera 'Ariadne auf Naxos' is available on CD four times, of which twice live from Vienna (1954 and 1955) with Lisa della Casa and Hilde Zadek in the title role. On record and CD Elisabeth Schwarzkopf sings the role of Ariadne under Herbert von Karajan (1954) and again Lisa della Casa under Alberto Erede (1959).










There is also a complete, curiously neglected, but historically and qualitatively interesting recording of 'Capriccio' (1953) under Clemens Krauss from Munich with Rudolf Schock in the role of Flamand and Viorica Ursuleac in that of the Countess. Schock also sings fragments from 'Salome' and 'Der Rosenkavalier'.

In 1978 Rudolf Schock sings on the opera LP "For my Friends" from 'Der Rosenkavalier' the famous, but feared, high-lying, Italian-language aria "Di rigori armato il seno". The performance is acceptable, but sounds forced. In my opinion, she is kept afloat by the necessary recording technical support.

In 1954 Rudolf Schock also records the aria for the Bavarian radio. In the opera theaters of Berlin, London, Hamburg and Vienna he regularly sings the aria on the opera stage in the 1940s and 1950s. As "An Italian singer" in the first act of the German-language 'Rosenkavalier'. That role lasts no longer than the aria lasts: just over three minutes. A short stay on the stage, but with an aria that is extremely risky for the tenor image. There is no getting on steam. It is now or never. The evening off after that is long, but whether it will be fun depends on the success of three minutes of extreme vocal effort. There are - probably - no theater recordings of Schock with this aria. From those years we only have that one radio performance from 1954 under conductor Kurt Striegler. It is up to you to judge whether Rudolf Schock could handle the aria.

D e u t s c h :

Noch immer tauchen Aufnahmen von Rudolf Schock auf, die seit Jahrzehnten in Privatbesitz schlummern. Nicht alles ist von großer Bedeutung, denn dann geht es um die x-te Aufführung - ob Playback gesungen oder nicht - eines Musikfragments, das der Sänger bereits mehrfach eingespielt hat. Ob sie auf Film oder auf Band sind: Sie sind nicht so wichtig.

Aber es gibt immer wieder etwas, das qualitativ auffällt oder nur einmal von Rudolf Schock aufgenommen wurde. Ich habe DREI dieser besonderen Aufnahmen gefunden. Die Tonqualität lässt an manchen Stellen zu wünschen übrig, aber sie sind etwas Besonderes. Ich hoffe daher, dass es viele von Ihnen zu schätzen wissen, wenn ich sie auf YouTube aus ihrem Dornröschenschlaf wecke.

Die erste Enthüllung betrifft das italienisch gesungene Liebesgeständnis "Di rigori armato il seno" aus der Oper "Der Rosenkavalier" von Richard Strauss. Strauss und sein Librettist Hugo von Hoffmannsthal übernahmen den Text aus Molières Stück "Le Bourgeois Gentilhomme", das eine gesungene, von J.B. Lully komponierte Liebeserklärung mit dem gleichen Text enthält: 'Di rigori armato il seno (Meine Brust mit Strenge bewaffnet)'

Rudolf Schock hatte schon immer eine große Affinität zur Musik von Richard Strauss. Deshalb ist er oft in dessen großen Opern und Liedern zu hören.

Rudolf Schock (Bacchus) 1954











Schocks Bacchuspartie in der Oper "Ariadne auf Naxos" ist viermal auf CD erhältlich, davon zweimal live aus Wien (1954 und 1955) mit Lisa della Casa und Hilde Zadek in der Titelrolle. Auf Schallplatte und CD singt Elisabeth Schwarzkopf die Rolle der Ariadne unter Herbert von Karajan (1954) und wiederum Lisa della Casa unter Alberto Erede (1959). Es gibt auch eine vollständige, merkwürdig ignorierte, aber historisch und qualitativ interessante Einspielung von "Capriccio" (1953) unter Clemens Krauss aus München mit Rudolf Schock in der Rolle des Flamand und Viorica Ursuleac in der Rolle der Gräfin. Daneben singt Schock auch Fragmente aus "Salome" und "Der Rosenkavalier".

1978 singt Rudolf Schock auf der Opern-LP "Für meine Freunde" aus "Der Rosenkavalier" die berühmte, aber gefürchtete, hochgelegene, italienischsprachige Arie "Di rigori armato il seno". Die Leistung ist akzeptabel, klingt aber forciert. Über Wasser gehalten wird sie meiner Meinung nach durch den nötigen, aufnahmetechnischen Support.

1954 nimmt Rudolf Schock die Arie auch für den Bayerischen Rundfunk auf. In den Opernhäusern von Berlin, London, Hamburg und Wien singt er in den 1940er und 1950er Jahren regelmäßig die Arie auf der Opernbühne. Als "Ein italienischer Sänger" im ersten Akt des deutschsprachigen "Rosenkavalier". Diese Rolle dauert nicht länger als die Arie dauert: ein wenig mehr als drei Minuten. Ein Blitzauftritt auf der Bühne, aber mit einer Arie, die für das Tenor-Image äußerst riskant ist. Da kommt man nicht in Fahrt. Es ist: Jetzt oder nie. Der Feierabend danach ist lang, aber ob er Spaß macht, hängt vom Erfolg dreier Minuten extremer Stimmanstrengung ab.

Es gibt - wahrscheinlich - keine Theateraufnahmen von Schock mit dieser Arie. Aus denselben Jahren gibt es nur jenen einzelnen Rundfunkauftritt von 1954 unter dem Dirigenten Kurt Striegler. Die Beurteiling, Rudolf Schock käme damals mit der Arie zurecht, überlasse ich gerne Ihnen.

N e d e r l a n d s :

Nog altijd duiken er van Rudolf Schock opnamen op, die decennialang in privé-bezit hebben gesluimerd.

Niet alles is van groot belang, omdat het dan gaat om de zoveelste uitvoering - al dan niet geplaybackt - van een muziekfragment, dat de zanger al meerdere malen heeft opgenomen. Of ze op film staan of op geluidsband: echt belangrijk zijn  ze niet.

Maar altijd is er plotseling weer iets, dat kwalitatief eruit springt of eenmalig door Rudolf Schock is opgenomen. Van dit soort bijzondere opnamen heb ik er drie gevonden. De geluidskwaliteit laat op een aantal momenten zeker te wensen over, maar bijzonder zijn ze. Ik hoop dan ook, dat velen van u het zullen waarderen, als ik ze in de komende tijd op YouTube uit hun Doornroosje-slaap laat ontwaken.

De eerste onthulling betreft de Italiaans gezongen liefdesbekentenis 'Di rigori armato il seno' uit de opera 'Der Rosenkavalier' van Richard StraussStrauss en librettist Hugo von Hoffmannsthal plukten de tekst uit Molière's theaterstuk 'Le Bourgeois Gentilhomme', waarin een liefdesverklaring voorkomt met dezelfde tekst op muziek van J.B. Lully: 'Di rigori armato il seno (Mijn borst met strengheid gewapend)"

Rudolf Schock heeft altijd een grote affiniteit met de muziek van Richard Strauss gehad. Hij is dan ook volop te beluisteren in diens prachtige opera's en liederen.

Rudolf Schock (Bacchus) & Christel Goltz (Ariadne)
Holland Festival 1958, Amsterdam
Dirigent: Alberto Erede














Op CD is Schock's Bacchus-rol in de opera 'Ariadne auf Naxos' viermaal verkrijgbaar, waarvan tweemaal live uit Wenen (1954 en 1955) met Lisa della Casa en Hilde Zadek in de titelrol. Op plaat en CD zingt Elisabeth Schwarzkopf de rol van Ariadne onder Herbert von Karajan (1954) en Lisa della Casa onder Alberto Erede (1959). Verder bestaat er een complete, merkwaardig veronachtzaamd gebleven, maar historisch en kwalitatief belangwekkende opname van 'Capriccio' (1953) onder Clemens Krauss uit München met Rudolf Schock in de rol van Flamand en Viorica Ursuleac in die van de gravin. Ook zingt Schock nog fragmenten uit 'Salome' en 'Der Rosenkavalier'.

In 1978 zingt Rudolf Schock op de opera-LP "Für meine Freunde" uit 'Der Rosenkavalier' de befaamde, maar gevreesde, hoog liggende, Italiaanstalige aria "Di rigori armato il seno"De uitvoering is acceptabel te noemen, maar klinkt zeer geforceerd. M.i wordt zij overeind gehouden door de nodige, opnametechnische ondersteuning. In 1954 neemt Rudolf Schock de aria ook op voor de Beierse radio. In de operatheaters van Berlijn, Londen, Hamburg en Wenen zingt hij in de jaren veertig en vijftig de aria regelmatig op het operatoneel. Als "Een Italiaanse zanger" in de eerste akte van de Duitstalige  'Rosenkavalier'. Die rol duurt niet langer dan de aria duurt: iets meer dan drie minuten. Een kortstondig verblijf op de Bühne, maar wél met een voor het tenor-imago buitengewoon risicovolle aria. Op stoom komen is er niet bij. Het is nu of nooit. De vrije avond erna is lang, maar of hij ook leuk zal zijn, hangt af van het welslagen van drie minuutjes uiterste vocale inspanning. Theateropnamen van Schock met deze aria zijn er - waarschijnlijk - niet. We hebben uit die tijd alleen die ene radio-uitvoering uit 1954 onder dirigent Kurt Striegler. Het is aan u om te beoordelen of Rudolf Schock de aria aankon.


Krijn de Lege, 3.5.2022 / 19.9.2022


23.04.22

Sopranistin RENATE HOLM am 21 April 2022 gestorben

Renate Holm in 'Der Zarewitsch' :

RENATE HOLM (born in 1931) was Rudolf Schock's youthful partner in the 1957 film 'Schön ist die Welt (The world is beautiful)'.

Later Renate Holm sang many records together with Rudolf Schock: amongst them The world is beautiful (Lehár), The Bat (J. Strauss Jr.), Boccaccio (Von Suppé), Wildschütz (Lortzing), Tsarevich (Lehár). With her, Rudolf Schock appeared as Franz Schubert in Berté/Schubert's 'Dreimäderlhaus'. The record of this was Schock's last major operetta recording (1974).

In 1975, in the Benelux countries, Renate Holm was Schock's partner in a number of performances of 'Ein Abend in Wien'. Musical director was Willi BoskovskyIn 1958, the attractive soprano sang the role of Fiametta in 'Die schöne Galathée' by Franz von Suppé alongside Rudolf Schock on German television.

Renate Holm's singing style was of an enchanting directness. Spontaneity characterized her appearance, acting and singing. Diva mannerisms were strange to her. The crystal-clear sound of her voice enchanted me to this day and will certainly enchant me in future.

Renate Holm & Rudolf Schock: 'Der Vetter aus Dingsda':

D E U T S C H : 

RENATE HOLM (1931 geboren)war Rudolf Schocks jugendliche Partnerin im Film 'Schön ist die Welt' aus dem Jahre 1957.

Später sang Renate Holm  zusammen mit Rudolf Schock  viele Schallplatten ein: z. B. Schön ist die Welt (Lehár), Fledermaus (J. Strauss Jr.), Boccaccio (Von Suppé), Wildschütz (Lortzing), Zarewitsch (Lehár). Mit ihr trat Rudolf Schock als Franz Schubert in Berté/Schuberts 'Dreimäderlhaus' auf. Die Schallplatte davon war Schocks letzte, grössere Operetten-Aufnahme (1974). 

In den Beneluxländern war Renate Holm 1975 Schocks Partner in zahlreichen 'Ein Abend in Wien'-Vorstellungen unter Willi Boskovsky. 1958 sang die reizvolle Sängerin neben Schock im deutschen Fernsehen die Rolle von Fiametta in 'Die schöne Galathée' von Franz von Suppé.

Renate Holms Gesangsstil was von herzerregender Direktheit. Spontanität kennzeichnete ihr Aussehen, Schauspiel und ihren Gesang. Diva-Manierismen waren ihr fremd. Der kristallklare Klang ihrer Stimme wird mich in der Zukunft nach wie vor verzaubern!

Renate Holm & Rudolf Schock in 'Boccaccio':

N E D E R L A N D S 

RENATE HOLM (geboren in 1931) was de nog zeer jonge partner van Rudolf Schock in de speelfilm 'Schön ist die Welt' uit 1957. Die rol was baanbrekend voor haar. In de jaren daarna was zij met de zanger veelvuldig te horen in diverse operette-opnamen, zoals 'Schön ist die Welt' (Lehár), Die Fledermaus (J. Strauss Jr.), Boccaccio (Von Suppé) en Der Zarewitsch (Lehár). Ook trad zij in het theater op in Berté/Schuberts 'Dreimäderlhaus', waarin Rudolf Schock de rol van Franz Schubert zong. De grammofoonplaat daarvan was Schock's laatste grotere operette-opname (1974). 

In 1975 was Renate Holm in de Benelux-landen Schock's partner in talrijke uitvoeringen van 'Ein Abend in Wien' onder Willi Boskovsky. In 1958 zong zij de rol van Fiametta in 'Die Schöne Galathée' van Franz von Suppé naast Schock op de Duitse televisie.

Renate Holm zang was van een hartverwarmende directheid. Spontaniteit kenmerkte haar uiterlijk, acteren en zingen. Diva-maniertjes waren haar vreemd. De kristalheldere klank van haar stem zal mij in de toekomst blijven betoveren! 

Krijn de Lege, 23.4.2022 / 21.9.2022


11.04.22

RUDOLF SCHOCK: FOUR SONGS of LIFE by CARL LOEWE

CARL LOEWE (1796-1869): FOUR SONGS of LIFE. Recorded at advanced age in 1980.

ABOUT THE SECOND SONG: Actually it is a surprising question and answer game with in approximately every two lines a question and then - in quotes - the answer! Topic: WHAT IS TRUE LOVE?

ÜBER DAS ZWEITE LIED: Eigentlich ist es ein überraschendes Frag-und-Antwortspiel mit in fast allen zwei Zeilen eine Frage und dann - in Anführungszeichen - die Antwort! Thema: WAS IST WAHRE LIEBE?

OVET HET TWEEDE LIED: Eigenlijk is het een verrassend vraag- en antwoordspel met in bijna alle twee regels een vraag en dan - tussen aanhalingstekens - het antwoord! Thema: WAT IS WARE LIEFDE?

More recordings of RUDOLF SCHOCK at advanced age:

- https://tenorschock.blogspot.com/2020/04/rudolf-schocks-sound-recordings-at.html (english)

https://tenorschock.blogspot.com/2020/04/rudolf-schocks-tonaufnahmen-in.html (deutsch)

- https://tenorschock.blogspot.com/2020/04/rudolf-schocks-geluidsopnamen-op.html (nederlands)


Krijn de Lege, 11.4.2022

30.03.22

LUCIA POPP, RUDOLF SCHOCK, KURT BÖHME LIVE !

WELCOME BEAUTIFUL PAST ! 

February 4, 1968: WERNER SCHMIDT-BOELCKE conducted the "Münchener Sonntagskonzert". Solists were young soprano LUCIA POPP and the seasoned singers RUDOLF SCHOCK & KURT BÖHME.

On this day great memories were made for now and in the future. Thank you, great performers! A high wall between classical and light music did not exist for you. The sound of musical theatre stays alive and kicking!

Krijn de Lege, 9.4.2022

14.03.22

PUCCINI'S 'MANON LESCAUT', VIENNA, WIEN, WENEN LIVE 1956

F o u r t h   a c t  Manon Lescaut :

T h i r d   a c t  Manon Lescaut :

The 10-CD box of Membran: 'Rudolf Schock: Echo of a much loved voice' contains a few fragments of the live premiere in 1956 of Puccini's 'Manon Lescaut' at the Vienna State Opera. For the rest, there are privately owned recording copies of that complete premiere. Heard of the limited quality it concerns amateur recordings. But they are definitely worth listening to.

From Marcel Prawy's historiography (1969) of the Vienna State Opera, it can be concluded that Giacomo Puccini's Viennese 'Manon Lescaut' was one of her three artistically best premieres of the 1950s in the last century! That's why I decided to put the turbulent THIRD and tragic FOURTH act up on YouTube! As for the FIRST act, I stuck with a short live introduction from Vienna of the two lead roles and Rudolf Schock's not so well-known but magnificent radio recording from 1953 of the tenor aria.

F r o m  t h e  F i r s t  &  S e c o n d  a c t :

For the SECOND act I could go to a stereo recording from 1968 with Sylvia Geszty and Rudolf Schock of the great duet by Manon Lescaut and Cavaliere Des Grieux

Sylvia Geszty









The role of Des Grieux is a tough one to play. But above all to sing! Rudolf Schock sang the part in Hamburg (1954), Vienna (1956) and in Saarbrücken (1962). In 1956 we hear a singer who throws himself into the role with heart and soul. His German - yes, that language was still sung in German opera houses at the time - is undergoing an admirable Italian makeover.

Carla Martinis








Manon Lescaut, sung by Carla Martinis (1922-2010), a Croatian soprano, who was engaged in both New York and Vienna from 1950 and guested with the Scala of Milan, sings with an Eastern European accent, which overshadows her German. The dramatic voice itself was predestined for the operas of Puccini and Verdi. Famous conductors such as Furtwängler and Von Karajan enjoyed working with her. After her child died in an accident, she abruptly said goodbye to the opera world.

Rudolf Moralt (1902-1958)











Conductor in Vienna was Rudolf Moralt. He died two years after the premiere of 'Manon Lescaut'.

In the videos I briefly explain the opera act of 'Manon Lescaut'. The whole appears in three parts on YouTube.

D e u t s c h :

Die 10-CD-Box der Membran: „Rudolf Schock: Nachklang einer geliebten Stimme“ enthält einige Fragmente der Live-Uraufführung von Puccinis „Manon Lescaut“ 1956 an der Wiener Staatsoper. Im Übrigen gibt es Tonträgerkopien dieser kompletten Uraufführung in Privatbesitz. Aus der begrenzten Qualität kann geschlossen werden, dass es sich um Amateuraufnahmen handelt. Aber hörenswert sind sie auf jeden Fall.

Aus Marcel Prawys Geschichtsschreibung (1969) der Wiener Staatsoper lässt sich schließen, dass Giacomo Puccinis Wiener „Manon Lescaut“ eine ihrer drei künstlerisch besten Uraufführungen der 1950er Jahre im letzten Jahrhundert war. Deshalb habe ich mich entschieden, den turbulenten DRITTEN und tragischen VIERTEN Akt hier fast vollständig auf YouTube zu stellen.








Was den ERSTEN Akt betrifft, so habe ich mich an eine kurze Live-Einführung der beiden Hauptrollen aus Wien und die nicht so bekannte, aber wunderbare Radioaufnahme der Tenor-Arie von Rudolf Schock von 1953 gehalten. Für den ZWEITEN Akt konnte ich auf eine Stereoaufnahme aus dem Jahre 1968 mit Sylvia Geszty und Rudolf Schock des großen Duetts von Manon Lescaut und Cavaliere Des Grieux zurückgreifen.










Die Rolle des Des Grieux ist schwer zu spielen. Aber vor allem zu singen! Rudolf Schock sang die Partie in Hamburg (1954), Wien (1956) und in Saarbrücken (1962). 1956 hören wir einen Sänger, der sich mit Leib und Seele in die Rolle stürzt. Sein Deutsch – ja, diese Sprache wurde damals noch an deutschen Opernhäusern gesungen – erfährt einen bewundernswerten italienischen Makeover!

Manon Lescaut, gesungen von Carla Martinis (1922-2010), einer kroatischen Sopranistin, die ab 1950 sowohl in New York als auch in Wien engagiert war und an der Mailänder Scala gastierte, singt mit einem osteuropäischen Akzent, der ihr Deutsch überschattet. Die dramatische Stimme selbst war prädestiniert für die Opern von Puccini und Verdi. Berühmte Dirigenten wie Furtwängler und Von Karajan arbeiteten gerne mit ihr zusammen. Nachdem ihr Kind bei einem Unfall ums Leben kam, verabschiedete sie sich abrupt von der Opernwelt.

Dirigent in Wien war Rudolf Moralt. Er starb zwei Jahre nach der Premiere von „Manon Lescaut“.

In den Videos habe ich möglichst kurz die Opernhandlung von 'Manon Lescaut' erklärt. Das Ganze erscheint in drei Teilen auf YouTube.

N e d e r l a n d s : 

In de 10-CD-Box van Membran 'Rudolf Schock: Nachklang einer geliebten Stimme' zijn een paar fragmenten van de live-première in 1956 van Puccini's 'Manon Lescaut' aan de Weense Staatsopera opgenomen. Voor het overige zijn er opname-kopieën van die complete première in privé-bezit. Gehoord de beperkte kwaliteit ervan gaat het om amateur-opnamen. Maar ze zijn het beluisteren zeker waard.

Uit Marcel Prawys geschiedenisbeschrijving (1969) van de Weens Staatsopera valt te concluderen, das Giacomo Puccini's Weense „Manon Lescaut“ een van haar drie artistiek beste premières van de jaren 50 in de vorige eeuw was. Daarom besloot ik, de turbulente DERDE en tragische VIERDE akte op YouTube te zetten. Wat de EERSTE akte betreft houd ik het bij een korte live-introductie uit Wenen van de beide hoofdrollen en Rudolf Schock's niet zo bekende, maar schitterende radio-opname uit 1953 van de tenoraria. Voor de TWEEDE akte kon ik terecht bij een stereo-opname uit 1968 met Sylvia Geszty en Rudolf Schock van het grote duet van Manon Lescaut en Cavaliere Des Grieux

Rudolf Schock als Des Grieux 1956










De rol van Des Grieux is een zware rol om te spelen. En vooral om te zingen! Rudolf Schock zong de rol in Hamburg (1954), Wenen (1956) en in Saarbrücken (1962). In 1956 horen we een zanger, die zich met hart en ziel in de rol stort. Zijn Duits - ja, in die taal zong men toen nog in de Duitstalige operahuizen - ondergaat een bewonderenswaardige Italiaanse makeover.

Carla Martinis


Manon Lescaut, gezongen door Carla Martinis (1922-2010), een Kroatische sopraan, die vanaf 1950 zowel in New York als in Wenen was geëngageerd en bij de Scala van Milaan gasteerde, zingt met een Oost-Europese tongval, die haar Duits overschaduwt. De  dramatische stem zélf was gepredestineerd voor de opera's van Puccini en Verdi. Beroemde dirigenten als Furtwängler en Von Karajan werkten graag met haar. Nadat haar kind bij een ongeluk omkwam, zei ze de operawereld abrupt vaarwel.

Rudolf Moralt (1902-1958)










Dirigent in Wenen was Rudolf Moralt. Hij overleed twee jaar na de première van 'Manon Lescaut'.

De operahandeling van 'Manon Lescaut' heb ik beknopt toegelicht bij de video's. Het geheel verschijnt in drie gedeelten op YouTube.

Krijn de Lege, 27.3.2022 / 3.4.2022


29.01.22

'Flower aria/La fleur, que tu m'avais jetée/Blumenarie 1946 from 'Bizet's 'Carmen'

October 13, 1946 (Live): 'Flower aria', recorded in East Berlin. Conductor Felix Lederer (Sonia CD 74503, Laserlight Classics 14765, Relief CD 1909)

This is one of Rudolf Schock's very first recordings.

The aria is sung together with two fragments from Puccini's 'La Bohème' in the broadcasting hall of East Berlin Radio and appears in various compilations on CD. I mention a few above. Relief's 'CD 1909' offers, among other fragments, this aria as a bonus with the complete Lipp/Schock recording of Auber's 'Fra Diavolo'.

In his biography, Schock says he was 'brilliantly disposed' during the recording, and that's 100% true. Furthermore, Schock proves that in 1946 he had already completely mastered the interpretation of the aria. The self-confidence of the young singer (31 years old) is striking, with which he tells Carmen about the emotional experience in prison. Everything is right about this - historically significant - representation. The 'B flat minor' at the end of the penultimate line is not 'pianissimo' as on: https://www.youtube.com/watch?v=QtYwQEl_WWc). Schock's 'Sturm und Drang' at this moment literally takes the listener's breath away!

D e u t s c h :

13.10.1946 (Live): 'Blumenarie', in Ost-Berlin aufgenommen. Dirigent Felix Lederer (Sonia CD 74503, Laserlight Classics 14765, Relief CD 1909)

Das ist eine der allerersten Aufnahmen von Rudolf Schock.
Die Arie wird zusammen mit (u.a.?) zwei Fragmenten aus Puccinis 'La Bohème' im Sendesaal des Ost-Berliner Rundfunks gesungen und kommt in verschiedenen Kompilationen auf CD vor. Einige erwähne ich hieroben. Reliefs 'CD 1909' bietet u.a. diese Arie als Bonus bei der Gesamtaufnahme (mit Schock) von Aubers 'Fra Diavolo' an.

In der Biographie sagt Schock, er sei während der Aufnahme 'blendend disponiert', und das ist hundertprozentig wahr. Ausserdem beweist Schock, dass er 1946 die Interpretation der Arie schon völlig beherrscht. Auffallend ist das Selbstbewusstsein des jungen Sängers (31 Jahre alt), womit er Carmen das emotionelle Erlebnis im Gefängnis erzählt. Alles stimmt an dieser - historisch bedeutenden - Darstellung. 
Das 'b-Moll' am Ende der vorletzten Zeile ist nicht 'pianissimo' wie auf: https://www.youtube.com/watch?v=QtYwQEl_WWc)Schocks 'Sturm und Drang' aber benimmt dem Zuhörer in diesem Moment buchstäblich den Atem!

N  e  d  e  r  l  a  n  d  s  :

13-10-1946 (LIVE): 'Bloemenaria', opgenomen in Oost-Berlijn. Dirigent Felix Lederer (Sonia CD 74503, Laserlight Classics 14765, Relief CD 1909)

Dit is één van Rudolf Schock's vroegste opnamen. De aria wordt gezongen in de grote omroepzaal van de Oost-Berlijnse radio-studio samen met fragmenten uit Puccini's 'La Bohème' en komt in verschillende compilaties op CD voor. Ik noem er hierboven drie, waarvan de opname op Relief (CD1909) één van de extraatjes is bij Auber's 'Fra Diavolo' met Schock.

In zijn biografie schrijft Schock, dat hij tijdens de opname 'fantastisch bij stem' was en dat is voor 100% waar. Bovendien demonstreert Schock, dat hij in 1946 de interpretatie van de aria al volledig beheerst. Opvallend is het zelfbewustzijn van de jonge zanger (31 jaar), waarmee hij Carmen zijn emotionele ervaringen in de gevangenis vertelt. Alles klopt aan deze - historisch belangrijke -  uitvoering. De 'bes' aan het eind van de voorlaatste regel is niet 'pianissimo' zoals op: 
 https://www.youtube.com/watch?v=QtYwQEl_WWc). Maar Schock's 'Sturm und Drang' op dit moment doet de luisteraar letterlijk naar adem happen!

Krijn de Lege, 29.1.2022